fotoğraf ; aysaltuk v.orçun öntaş / kırşehir 2018 – ekim

A – YAZILI BASIN’ dan 

Prof.Dr. Halil Çivi (E.Dekan) / İzmir

ORÇUN ÖNTAŞ ;  “Ey Oğul” Şiirinin, “Saltuklu Tigini (Prensi) !..

 DEVRİMCİ BİR AYDININ, ŞAİRİN  AĞRILI  YÜREĞİ!..

“ Bu Anlatı, Tarihe Not Düşülmek İçin Yazıldı !. ”

– Yazıda anlatılan tüm olaylar gerçektir ve olaylar, yaşandıkları süreçlerin tozlu raflarından, gün ışığına çıkarılmayı  ve “Yabgu Saltuklularının çocuklarının, uğradıkları haksızlıkların hesabının sorulmasını” beklemektedir. – 

 Prof.Dr. Halil Çivi (E.Dekan) / İzmir

35 yıl önce 12 Eylül zındanlarında genç bir devrimci babanın yazdığı “Benim Yaram Sargı Öksüzüdür” adlı şiir kitabının, küçük kahramanı “Saltuklu Tigini”  Orçun Öntaş’ın yokluğu, geride kalanlarının yüreklerindeki acıları daha da büyüterek çoğalıyor hergün. Bu yokluğu da sevenleri, arkadaşları, Yabgu Saltukluları Ontaş’lar ve annesiyle babası yakıcı bir acıyla daha da çok duyumsuyor.

Her çocuğun anne ve babası gibi, Orçun’un da annesiyle babası için yaşamsal bir değeri olduğunu; derin duygularla hissediyorum. Ben de Orçun için yapılması kararlaştırılan; “Etkinlik”lerle ilgili ne yapabileceğimi düşündüm. Cenazeye uzun süren  bir yolculuktan sonra katılmıştım. Orada gördüklerim, yaşadıklarım;  içimde, yüreğimde yalnız  yaşatacağım,   bir acılar “tutamı”  değildi.

12 Mart ve 12 Eylül dönemlerinin en karanlık günlerinde, tüm aydın aileleri gibi, birbirlerine kenetlenerek, kendilerine uygulanan zulüme karşı direnen bir ailenin mücadelesine sahip çıkmış  kalabalık bir bozkır (H.bektaş) halkı, beni çok etkiledi. Bu içten, duygulu bozkır halkının içinde, arasında ben de  yabancı duyumsamadım, aksine güvenli buldum kendimi; onların bu devrimci aileye gösterdikleri ilgi, bağlılık övünce değer kutsal’lardı doğrusu…

Cenaze günü gördüklerimi ve bu mücadeleci aile ile ilgili daha önceleri duyduklarımı, bildiklerimi, yaşadıklarımı, Taç’lı bulduğum yaşam mücadelelerini ve  halklarının gönlündeki duruşlarını; kayda geçilmesini sağlamak üzere şimdi olduğu gibi bir “anlatı” yla da olsa, (her süreçte yaşanmış, belgelenmiş olaylar olması nedeniyle) yineleyerek; geçen süreçlerde bu aileye yapılmış zulümleri bir kez daha anımsatarak;  insanların yüreklerinde yeniden yargılanmalarını sağlamalıydım…

Yaşadıkları her dönemde, çok ağır bedeller ödemek zorunda bırakılmış bu ailenin öykülerini, tarihin önünde bir kez daha paylaşarak kayıt düşmeliydim. Bir bilim insanı duyarlılığıyla ve tarafsızlığıyla her bir insanın, toplulukların yaşadıkları süreçlerin “kutsal” özneleri olduklarını,  söylemeliydim, anlatmalıydım…

Bir dönem, bu ülkenin tüm yurtseverleri gibi zındanlara gencecik bir insan olarak girdikten yıllar sonra, halkının gönlüne, arasına; bir şair, yazar, düşünce insanı, bilim-kültür  adamı olarak dönmeyi başaran; [1]mücadeleci, kararlı yüreğiyle şimdi halkının arasında, baş edilmesi güç acısıyla dik durmaya çalışan Orçun’umuzun babasıyla Büyük Ataları Yabgu Selçuklu Saltuklularının yakın tarihteki acılarını anlatacağım,  paylaşacağım bu yazımda.

 Sayın Aysaltuk V. Öntaş’ın; bu yurt topraklarında  kavga arkadaşlarıyla birlikte yürüttükleri bağımsızlık ve özgürlük mücadelesinin öznesi olan “68’li” ruhunun, karanlıkları santim santim, metre metre yırtarak; aydınlanmanın yolunda ışık ışık geçerken; düşüncesi nedeniyle defalarca ceza evlerine, zındanlara atılır. 2007 yılında Sincan Kapalı Cezaevinden yazdığı aşağıdaki dizelerinde;

 “  /// Tel örgülere sığınmışım, kanamışım /// Tel tel, lime lime dökülmüş etlerim //

Ağılı dikenlerin kaypaklığı sırtımda /// Sırtlanların, çakalların sarı gülüşleri ///

Pençeleri etimin üstünde kara, kirli /// Yüreğimde sen, halkım ///

Amcam Yağansu’nun beşikteki torunu Yarbükü’nın kınalı elleri bir de… ///

Hoşça kal bozkır göğümün Mavi Gülüşü ///

Ağlama, yırtma, kanatma göğsündeki yalnızlıkları, ayrılıkları ///

Aksaçlı  Hanım Ana’mın  kucağında sevgimiz /// Geride bıraktığım kınalı

Direniş türkülerim bir de…”  Der. Kavgasına sığınır her dönem olduğu gibi.

Yazarın (Bozkır Gülüşü) kitabından alınmıştır.

Sayın Aysaltuk V. Öntaş, her türlü baskılara aldırmadan, karanlıkları nasıl geçtiğini; yarım asırlık bu devrimci mücadelesinin “BEDEL” ini şimdi olduğu gibi nasıl, nelerle ödediğini de anlatacağım,  yazacağım

Sayın Aysaltuk V. Öntaş, Türk  Eğitimi başta olmak üzere;  Kültür-Sanat– Bilim–Müzik ve Edebiyat gibi sanatın birçok  alanlarında  ürün vermiş bir aydındır. Onunla ilgili yazınsal ve toplumsal üretim yapan bir çok, akademisyen, sanatçı ve eleştirmenlerin değerlendirmelerini kuşkusuz bu “Profil” de vermek olanaklı değildir. Ancak, ülkemizdeki Dil, Kültür, Sanat  ve bilim üretme yeteneğinin öznesi durumunda olan Türk Dil Kurumu’nun yayın organı olan Türk Dili ve Edebiyatı Dergisi’nin, Ocak 2010  sayısında Orçun’umuzun babası Sayın Aysaltuk V. Öntaş’la ilgili yaptığı uzunca  bir bilimsel sunumda da belirttiği gibi “

 “…Aysaltuk Vahap Öntaş,  gerçek bir dil bilinci ve duyarlılığıyla …   “ …edebiyatın farklı türlerinde daha başka birçok eser veren (… ..) …. Yazarın,  araştırma ve inceleme eserleri ve eğitime yönelik çeşitli yayınlarıyla burada adını sayamadığımız başka birçok eseri bulunmaktadır…”. Vurgusu yapılarak, onun Türk Edebiyatındaki yerini ve önemini belirtmiştir.

Işıtmacı,  devrimci çizgisinden hiç sapmadan, hiçbir baskıya, zulme boyun eğmeden, ödün vermeden aile değerlerini, mücadelesini yücelten; Türk Edebiyatına, Eğitimine, Bilim-Kültür-Sanat mutfağına kazandırdığı yüzlerce eserin sahibi Sayın Aysaltuk V. Öntaş’ı, mücadelesinden örnekler vererek, bildiklerimi anlatarak, bu belgeyi; tarihe  bir not düşmek,  belgelemek için yazıyorum…

Her ölüm, insan hayatında büyük sarsıntılara, duygusal alt-üst oluşlara neden olur. Tüm toplumlar, ayrımsız her bir canlının, insanın toprağa dönüşünü; “tanrısal” bir gereklilik, zorunluluk olarak algılar, sorgusuz, koşulsuz umutsuzca olurlarlar bu kut’suz,  istem dışı ayrılıkları…

Bazı ölümler de, kendisinden önceki ölenlerin acılarını  arkasına alarak büyür, çoğalırlar gün gün… Birbirinin devamı, yinelenmesi sayılan bu ölümlerin acıları ,”paydaş” tır ve tarihe not düşülür. Hiçbir zaman acıları geçmez, kabuk bağlamış ağılı yaralara benzerler her birisi; bu tür yitiklikler çoğaldıkça, toplumun belleğinde derin izler bırakırlar ve  geçmişteki kabuk bağlamış yaraları, acıları su üstüne, buz üstüne çıkarırlar…  Böylesi toplumsal yaralar; kınında saklı tutulan öç, tutku “sarmal” lı keskin bıçaklara benzerler.

Arkalarında, çınar yaprakları gibi iz bırakanların çığlığını; tarih, tozlu raflarında tutmaz, bırakmaz. Toplumsal belleğin yaratıcısı ülke aydınlarının bilgelikleri, duruşları, bir bildirge (manifesto) dir geride bıraktıklarına. Yine de insanlık; çocuk ve  genç ölümleriyle, toplumsal işlevlerini henüz bitirmediklerine tamamlamadıklarına,  inandıkları kişilerin ölümlerini, “Tanrılara” karşın olurlamazlar.

Bu nedenlerle, YABGU SULTUKLULARI olarak da bilinen; Selçuklu Saltuklularının (1071 – 1202) son hanı Melikşah Saltuk’un (1202) çocukları olan, Dersim Çemişkezek hanlarının soyundan inen Öntaş’lar da; çok genç yaşta toprağa verdikleri “Devrimci” oğulları Orçun Öntaş’ı, hem çok genç hem de birikimleriyle toplumsal beklentilerine yanıt verebilecek bir aydın olarak görmeleri nedeniyle,  yitirdikleri bu genç adam için büyük acı yaşıyorlar!..

Orçun, ailesiyle sevenleri  kadar; Türkiye aydınlanma hareketini başlatan, bağımsızlık, demokrasi ateşini yakan babasının yoldaşları 68’liler için de sembol bir isim!.. 

12 Eylül darbecileri ülkenin göğüne, toprağına zulüm karanlığını örttükten sonra, yurdun her köşesinde aydın avı başlatırlar.

Küçük Orçun’un babası da , “TKP” Ana davasından tutuklanır, Ankara Emniyetinde özel olarak oluşturulmuş “DAL” grubunda;  doktorların ve askeri savcıların denetiminde; çocukları ve ailelerinin gözleri önünde,  akıl almaz yöntemler kullanılarak, yüzlerce aydınla birlikte gece gündüz  demeden 40 gün sorgulanır.

O dönem, değil “TKP” nin adını söylemek; kişinin, bu üç harfi  yan yana getirip kendisinin dahi  düşünmeye cesaret edemediği bir süreçtir. Oysa  Orçun bu dönem  daha 7’sinde bir çocuktur  ve “TKP” davasından tutuklanmış bir adamın  oğludur!..

Ülkedeki tüm devrimci aydınların aileleri gibi Orçun ve annesi de  çevresindeki tüm tanıdıkların, akrabalarının darbecilerden kendilerine bir zarar geleceği duygusuyla yalnız bırakılırlar!.

Küçük Orçun’ın babası Aysaltuk V. Öntaş ve arkadaşlarının     yargılanmaları çok uzunca bir dönemi kapsar. Eşleri, babaları zındanlarda olan aileler; akıl almaz sıkıntılarla yüzyüze gelirler.  Korkudan dostları, yakınları,  değil onlarla ilgilenmek, suskunluklarıyla kendi köşelerinde olanları izlemek zorunda bırakılmışlardır. Bu süreçlerde annesiyle olanları göğüslemeye çalışırlar.

 Küçük  Orçun; annesini, babasının yoldaşlarının çocuklarına, ailelerine; çocuk yüreğinin yettiği kadar korumaya çalışır, duyarlık gösterir,  görüş günlerinde onların yakınlarının, babasının  çamaşırlarını taşır,  asker cop’larına karşı  en önde olmaya, durmaya özen gösterir.

Baba Aysaltuk V. Öntaş,  uzunca süren tutukluluk döneminde; içinde bulunduğu  cevaevi koşullarının ağırlığı nedeniyle, Orçun’un olumsuz etkilenmemesi için Avukatları aracılığıyla onun cevaevine getirilmesi isteğine direnir. Avukatı Rahmetli HALİT ÇELENK  ( 12 Mart’ta Deniz Gezmiş ve arkadaşlarının da avukatı ) babayı güçlükle ikna eder. Aysaltuk V.Öntaş, o günlerde hücresinde “ kural”sızlık gerekçesiyle düzmece Sıkıyönetim Yargıçları’nın Mahkeme kararlarıyla “Ölüm Hücresi”ne konulmuştur.

 Bir kış günü Sayın Öntaş, prangaya ve zincirlere vurulmş halde , Küçük Orçun’la buluşmaya getirilir. Baba ve oğlu, büyük bir sessizlik içinde birbirleriyle gözgöze gelirler.  Aylardır zındanda tutulan Aysaltuk V. Öntaş; karanlıktan gün ışığına çıkarıldığı için gözlerinden istem dışı akan yaşlara engel olamaz; . Baba ve avukatları küçük Orçun’un bunu yanlış değerlendirebileceğini düşünerek, açıklama yaparlar. Orçun babasını, babasının çevresinde konumlanmış onlarca askerleri izler bir süre. Gözyaşlarının aşağıları düşmesine engel olmaya çalışır; sonra babasıyla arasındaki tel örgülerin kurşuni demirlerine geçirir küçücük parmaklarını. Bütün gücünü toplar, öç, öfke sinmiş sesini oradakilerin duyabileceği bir yeğinlikle: “Seninle Onur Duyuyorum Babacığım!..” Der… Darbecilerin uygulayıcılaı daha fazla görüşmelerine izin vermezler. Orçun; dizlerinin üstüne bir kez daha çöker konuma getirir kendini; elinde bir silah varmış gibi makineli sesi çıkararak babasının ardından her bir yeri tarar (!..)

Bu hüzünlü karşılaşma ve Orçun’un babası için kurduğu tümce, çocuksu “eylemi” mahmushanenin tellerini, demirlerini, duvarlarını kısa süre içinde dolanır; tüm demokrasi, özgürlük ve bağımsızlık ateşiyle yanan yurtseverlerin gövdelerini, yüreklerini kucaklar.

 Baba, bu hüzünlü karşılaşmayı, küçük Orcun’un kendisi için kurduğu tümceyi, hücresine döndükten sonra, onun için yazdığı “Ey Oğul” şiirinin dizeleriyle yanıtlar;

Bu demirleri, hemi de çelikten olanlarını /// Yüreğime sokulmuş bil. /

Bu çocukları boy boy, /// Yanım sıra, önüm sıra, ///Ardım sıra duranları, somurtanları; /// Kardeşlerin say, çocuklarım bil hepsini de!..

Diyerek,  askerler arasında prangalara, zincirlerlere vurulmuş haldeOğlunun kendisiyle karşılaştırıldığı anı, karşılaşmayı anlatır, oğlunun karşılaşmada döktüğü gözyaşlarıyla kendisi için kurduğu tümceleri  bu dizelerle yanıtlar..

Aysaltuk V. Öntaş’ın avukatı rahmetli Halit Çelenk’in  “Suskun Devrimci”sidir  kücük Orçun; adına türküler, şiirler yazılmıştır. Babası Aysaltuk V. Öntaş’ın onun için yazdığı şiirler bu gün de okurlarınca ayrımlı siyasal düşünceye sahip insanlar, topluluklarca beğeniyle ilgiyle okunmaktadır.

Orçun’un, 68’li aydınlarca sahiplenmesinin  nedeni, yalnızca bir Kutlu Kavganın Öncüsü olan bir babanın oğlu olması değildir kuşkusuz… 12 Eylül gibi kendi halklarının yarınlarının, geleceklerinin yok olmasının nedeni olmuş tüm karanlık donanımlı oluşumlar; bu “profilde” yayınlanan S.R.Can’ın sunumunda da bulguladığı gibi,

 “ Orçun gibi sayısız fidanların gelecekleri çalınarak, aramızdan erken ayrılmalarına neden olmuşlardır. Erksel  güçlerini arkalarına alarak, kullanarak, kendi halklarının göğünü, toprağını prangalara vuran, ülkenin tüm onurlu düşüncesini, aydınını karanlıklara, zındanlara mahkum eden zorba güç; ezdikleri halkın gönlünde, yüreğinde yargılanarak, mutlaka mahkum edileceklerdir.

Ülkemiz demokrasisini sürekli kesintiye uğratan karanlık örgütlerin darbe gel-git’leri, oluşturdukları her karanlığın içinden, sayısız kahramanlar yaratmışlardır. Aysaltuk V. Öntaş da bu kahramanlardan yalnızca biridir.

 Her süceçte; onun yaşamı “İronik” denebilecek pusularla,  tuzaklarla, provakasyonlarla kuşatılmıştır. Sendikal Mücadelelerinden başlayarak, başını, gövdesini dik tuttuğu her bir yerde; zaman zaman  baskılarla, korkularla yakınları, arkadaşları, yoldaşları kullanılarak  yaşamı, savaşı; engellenmeye çalışılmış; mücadelesi ve kişiliği“ itibar”sızlaştırılmaya çalışılmıştır. O, her seferinde, halkının, ülkesinin yüreğine sığınarak, her karanlık pusudan, büyüyerek, güçlenerek, çoğalarak  çıkmıştır.

Yurtsever, bağımsızlıkçı, özgürlükçü düşünceleri nedeniyle zındanlarda zincirlere, prangalara vurulan gencecik bir Sendikacı,  Devrimci Adamdan; darbeciler ve zındanları; bugün  tüm varlığını , halkı için sunulu saymış bir bilge bilim insanı Aysaltuk V. Öntaş’ı yaratmıştır. Aşağıdaki  Ö.K.S.Evi  ve Türk Dil Kurumu’nun aylık yayın organı Türk Dili ve Edebiyatı Dergisi’i sunumlarından da anlaşılacağı gibi;

Aysaltuk V.Öntaş, Düşünce ve Bilim insanı olmanın dışında; Türk Eğitiminde Hasat Matematik (43 adet), Orçun Test  (43 adet), İlk Aşama Ünite (43 adet) Eğitim dergilerini eğitim sürecine kazandırdı. Dergilerinin yayımını 20 yıla yakın sürdürerek milyonlarca öğrencinin eğitim-öğretim sürecinde kullanmalarını sağladı. Sayısız yardımcı eğitim araçları üretimiyle de ülke çocuklarının, gençlerinin eğitimine büyük katkı sunmasının yanında  edebiyatımıza;  inceleme, araştırma, deneme, masal, öykü şiir, roman, oyun gibi bir çok eserler kazandırdı.

“ TDK: TÜRK DİLİ VE EDEBİYATI DERGİ’Sİ  ve  ÖK.SANATEVİ’nin yazar Aysaltuk V. Öntaş’la ilgili Sunum’undan  özet;

Türk edebiyatında, Türkçeyi en iyi kullanan yazarlarımızdan biri olarak kabul edilen, Türkçenin “Yaşayan” yurttaşı”  Türk Dilleri ve Türk Edebiyatı Tarihçisi, Ön (proto) Türkler Araştırmacısı Eğitimci, Şair ve Yazar,  Aysaltuk Vahap Öntaş, yazınsal çalışmalarından, bilimsel sunumlarından da anlaşılacağı üzere; edebiyat dünyasına 100’ ün  üzerinde eser kazandırmanın yanı sıra; 

“Ana Dilimiz Türkçe”yle ilgili çeşitli bilimsel çalışmalar, sunumlar yaptı; Söyleşi yaptığı illerin Vali’liklerinin  ve ilgili birimlerinindüzenlemeleri ve oluruyla;  10. 000 saati aşkın söyleşiler gerçekleştirerek yüz binlerce katılımcının usunda, yüreğinde “Ana Dilimiz Türkçe”yle ilgili bir duyarlılık oluşmasına katkıda bulundu.

TDK’nun aylık yayın organı olan TÜRK DİLİ  ve  EDEBİYATI DERGİ’sinin ocak 2010 sayısında, yazarımız Aysaltuk V. Öntaş’la ilgili yapılan bir sunumda ;

“…(Aysaltuk V.) Öntaş, gerçek bir dil bilinci ve duyarlılığıyla eserler ortaya koyan, tüm eserlerinde Türkçenin kendi olanaklarından, kendi zenginliğinden yararlanan yazarlarımızdandır.” Vurgusu yapıldıktan sonra,

“ …edebiyatın farklı türlerinde daha başka birçok eser veren Öntaş, BU ESERLERİNİN TAMAMINDA TÜRKÇENİN ÖĞRETİMİNİ HEDEFLEMEKTEDİR.

(… ..) …. Yazarın,  araştırma ve inceleme eserleri ve eğitime yönelik çeşitli yayınlarıyla burada adını sayamadığımız başka birçok eseri bulunmaktadır…”Yazarımız Aysaltuk Vahap Öntaş, Ana Dilimiz Türkçemizle ilgili birikimlerini, Ankara ilimiz başta olmak üzere yurdun ayrımlı bölgelerindeki eğitim kurumlarıyla illerimizin Yüksek Öğretim, orta ve ilk öğretim okullarında söyleşiler, paneller, konferanslar gibi etkinliklerle birikimlerini  paylaşmaktadır.

Ana Dilimiz Türkçe ile tüm bilimsel çalışmaları, çabaları dil dostları, bilim  insanlarıyla Türk Dil Kurumunca da övünçlü bulunan yazarımızın “ANA DİLİMİZ”le ilgili bu “gönüllü” etkinlikleri, İLLERİMİZDE BULUNAN ÖRGÜN EĞİTİM KURUMLARINDA; kurumsal yetkilendirmelerle  gerçekleşmesi sağlanmaktadır. “Denilmektedir.

Amaçları, hastalıklı, yaralı, bereli bir toplum yaratmak olan karanlık güçler; tarihin her döneminde olduğu gibi, toplumların özgürlük, bağımsızlık mücadelesine yenik düşmek durumunda kaldılar. Ne ki, çocukluklarını, hayatlarını çaldıkları onca insanın heder olmasına neden oldular.

Unutulmamalıdır ki, bu ülkenin aydınlık geleceğini kurma, yaratma adına yola çıkanların hiç de küçümsenmeyecek bir bölümü yok edilirken; geriye kalanların büyük bir bölümü de; yaşadıkları korkular nedeniyle yaşamın kıyısında ürküyle  tutunmaya mahkum edildiler. Yine de halk kendi geleceklerini yaratacak aydınlarını doğurmayı sürdürüyorlar; bu sürdürüm, egemenler için bir suçsa eğer; halklar bu “suç”u işlemeyi bundan böyle de sürdürmeye devam edecekler…

Aysaltuk V. Öntaş, demokratik mücadelesi süresinde, çok sayıdaki arkadaşlarının yok edilmelerinin tanığı olmuş, her yitikliğin ardından büyük acılar yaşamıştır. Bu acılarını destansı dizelerle dile getiren yazar; bu şiirlerini,  tümüyle bir cezaevi şiirlerinin toplandığı “Benim Yaram Sargı Öksüzüdür” kitabında yayınlanmıştır. Şairin bu şiir kitabının dışında 7 adet şiir kitabı daha bulunmaktadır.

 Yazarın, Türkiye  Devrimci Sendikal  Mücadelesinin önderlerinden biri olduğunu da unutmamak gerekir.; Türkiye Devrimci Sendikal Mücadelesinin Önderi DİSK’in Genel Başkanı, dostu, ağabeyi Kemal Türkler; onun kavga arkadaşlarından biridir. Kemal Türkler, ( Kocaeli )’nde bir miting sırasında kürsüde konuşurken, karanlık güçler tarafından öldürülmek istenmiştir. Olay sırasında dostu, ağabeyinin yanında olan yazar; bu olayla daha çok bilenmiş, halkının yüreğine dönerek, yazınsal çalışmalarını kesintisiz sürdürmüştür.

 Ülkesindeki karanlık kıyımların hiç kesilmeden sürmesi, Aysaltuk V. Öntaş’ı; oğlu, Orçun’u için önlem almaya itmiş;  onu yurtdışına göndererek, eğitimini orada tamamlamasını sağlamıştır.

Sayın Aysaltuk V. Öntaş;  8 Şubat 2015 tarihli sunumumda da belirttiğim gibi; benim rahmetli anamın öz kardeşinin oğludur. Onların babaları Emiroğlu Kayra (kara) Mehmet;  Aysaltuk V. Öntaş’la benim dedemdir.

Sevgili Orçun’la ilgili acı haberi alınca İzmir’den hemen yola çıktım. Uzun, yorucu bir yolculuktan sonra, saat farkıyla H.bektaş’ daki törene yetiştim. Yurt dışından, yurdun değişik bölgelerinden ailesinin üyeleri, sevenleri; daha çok; bozkırın tüm acılı insanları; genç oğullarını kucaklamak, onu uğurlamak için tören yerine gelmiş, toplanmışlardı.

Orçun’umuzun cenazesi; Antalya’da  Alevi-Bektaşi geleneklerine uygun bir şekilde, Antalya Cem Evi’nden kaldırılarak; uçakla Kayseri’ye gönderilmiş; bir gece önceden H.Bektaş Belediyesi görevlilerince, hastanenin ilgili birimine konmuştu.

Babası Sayın Aysaltuk V. Öntaş, yurdun farklı bölgelerinden arkadaşlarının ve sevenlerinin,  H.Bektaş’daki  cenazeye katılma isteklerini; son bir yıldır Hacıbektaş üzerine yapılan “provakasyon”lar  nedeniyle geri çevirir. “Benim ve oğlumun üzerinden yine birilerinin H.bektaş adını kullanarak “karanlık senaryolar” kurmalarını istemiyorum” der ve  bu  düşüncesini  de H.bektaş Belediye Başkanı Sayın Salmanpakoğlu ile paylaşır. 

Mezarlıktaki kalabalığın büyük bölümü ova (Malya) köylerinden ve H.bektaş’ tan; çevre illerdeki üniversiteli gençlerden ve aile sevenlerinden oluşan büyük bir kalabalık vardı. Bozkırın ortasında 30 – 40 kadar sayılı mezardan oluşan alan ve çevresini sezsiz, tasalı, üzünçlü bir kalabalık oluşturmuştu. Cenaze aracının uzaktan görünmesiyle birlikte kalabalıkta huzursuzluk, sessiz gözyaşları toprağı sarstı.

Cenaze aracının mezarlığın kıyısında durmasıyla ve anne ve babanın başka bir araçtan inmeleriyle birlikte; bozkırın ortasında endişeli insan yığını, okyanus dalgaları gibi iki metreye yakın tabutu araçtan yere indirmeden, başlarının üzerine kaldırdılar; olabildiğince yukarılara kaldırarak, tutarak; çığılıkların arasından geçmeye başladılar… Kalabalıktan bazıları;  bir bölümü de araçtan yeni inmiş,  yol kıyısında öylece duran anneyle babanın yanına koşmaya, yerlerde çırpınmaya başladılar.

O sessiz insan kalabalığı bir anda buz gibi soğuk kasım gününü ısıttı, sesler uğultulara, uğultular, yeğinli dev gibi dalgalara dönüştü birkaç saniyede. Her saniyede dalga dalga büyüdü, anlatılamaz acı sarmalıyla çoğalan “feryat”lar Malya Ova’sının 800 yıl önce, toprakla örtülmüş acılarının üstüne düştü…

Orçun’umuzu mezara koyduktan sonra, gelenektir ya; anne ve babaya birer avuç toprak verilerek, oğullarının  üstüne toprak atmalarının sağlanmasının ardından,  diğer insanların da toprak atma işlemine katılarak mezarın doldurulması ve törenin bitirilmesi istendi

Kendinde olmayan, kollarında tutanlarca ayakta tutulmaya çalışılan anneye bir avuç toprak attırıldıktan sonra; babanın da eline bir avuç toprak verilmek istendi. O ana kadar büyük dalgalara karşı mücadele eden okyanusa açılmış yaşlı kadırgalar  gibi sessiz gözyaşı döken  Aysaltuk V. Öntaş;  bir anda kendini tutan kollardan kurtuldu, insanın içini yakan, titreten, bir ulu haykırışla, toplumların teolojiler önündeki duruşunu yadsıyan bir tanımlamadan sonra ; korkunç bir karanlığın tam ortasında kalmış yaralı bir aslan gibi;

“ AH… AH… AH…., GÖK ATAM!..GÖK ATAM!..  GÖK ATAM!.. BU HAKSIZLIK!.. BU HAKSIZLIK!..O BENİM “PRENSİM” di, tümcesinden sonra  orada bulunan kalabalıktan da aynı yürekten, aynı ses tellerini kullanarak  yükselen güçlü çığlıklar; tüm göğü, bulutları, bulundukları kutsal ovayı örtü, toprağını titretti.

 Bu kutsal çığlık,.  uğultu, haykırış öylesine yoğunlaştı, çoğaldı ki;  mezarlığın çevresindeki tellere, çevredeki ağaçların dallarına, dağların yükseltilerine, koyaklarına  konmuş, tünemiş tüm kuşlar bu kutlu kalabalığın acılarını hafifletmek,  amacıyla; havalandılar pençe pençe, kanat kanat yer değiştirdiler…

Bir gün önceden açılmış mezarın toprağını, yeniden aynı çukura koymak için ellerinde kürek, bel’le bekleyen sayısız el, kol; bu çığlıklarla yapacakları görevi unutarak dizlerinin üstüne yere düştüler. Kürek, bel tutan ellerinin parmaklarını saçlarına, topraklara batırdılar.

Yaşamının büyük bir bölümünü ülkesinin demokratik mücadelesi için en önde yer almış bir devrimcinin acısını; kendi acısı bilen, sayan bu kalabalık, tekleşmiş,  Orçun’un annesiyle babası olmuş, onların yerine geçerek; her biri olmaktan çıkarak bütünleşmişlerdi.

Aysaltuk V. Öntaş’ devrimci mücadelesi sırasında erken toprağa verdiği arkadaşlarının, yoldaşlarının ardından; bir yapıtındaki dizelerinde;

GÜLLERİ KİM ÖPER /// DUDAKLARI KANARKEN /// YARALIYKEN ///

 KİM ÇUKURLARA /// KARANLIKLARA KOR SEVDİKLERİNİ ///

BU ÇAKIR DİKENLERİ /// YALAN GÜLÜŞLÜ /// YILAN GÜLÜŞLÜ ///

VAY AMAN /// TALAN GÜLÜŞLÜ KAYPAKLIK..  ; Diyor, ileniyordu…

Dizelerin yazıldığı tarihe bakılırsa, 30 yılı aşkın bir süre önce yazılmış; böyle seslenmiş yitirdiklerinin, yoldaşlarının ardından. Acıların, hangi süreçte insanların, toplumların önüne konulacağını bugünkü gibi kimse bilemezdi  kuşkusuz…

 64 yıllık yaşamının yaklaşık yarım asrını, yoldaşlarıyla Türkiye demokrasisine adayan bu devrimcinin; yüreğinden çıkan ağılı çığlık; tel tel, ilmik ilmik büyüdü; yakın tarihimizde Dersim’de Hozat Karaca Köyünde ; saman yığınının altına saklanan 7 yaşlarında biri kız, diğeri erkek iki çocuktan başka, tümü ödürülen yakınlarıyla (Yabgu Saltukluları) aynı topraklarda Yavuz Sultan Selim tarafından Şah İsmail’in yanında oldular diye büyük atalarından Pir Rüstem (Saltuklu Çemişkezek Hanı) ve onun oğullarından, torunlarından, diğer beylerinden 153 kişinin kıyıma uğrayarak mezarları bile belli olmayan Yabgu Saltuklularının Munzur dağlarındaki  yamaçlarına, Munzur ırmağının gözelerine düştü; milyon milyon ak köpüklere dönüşerek çoğaldı…

8 Şubat tarihli ilk sunumum da da belirttiğim gibi, Sayın Aysaltuk Vahap Öntaş, Sivas Ezendere köyü Yabgu Saltuklularının oğullarından Emir Kayra (kara) Mehmet’in torunu; benim de rahmetli anam Zöhre Hatun’un ağabeyi Mustafa Öntaş’ın 6 çocuğundan biridir.

Yabgu Saltuklularının büyük ağrısı Orçun’umuz; ardından büyük acılar bırakarak aramızdan ayrıldı. Bu ölçülü, kibar, yüreği halkının sevgisiyle büyütülmüş, donatılmış bu genç adam yaşadığı sürece babasının, ailesinin “Tigini” (Prensi); olmayı sürdürmüş; bir Selçuklu Saltuklu töresi olan bilge babasının önderliğini kutsal saymış, babasının önüne geçmemiş, ancak ailesinin ve babasının tüm birikimlerini süreç içinde özümseyerek bu töreyi içselleştirmiştir.

Orçun’un bu anlatımlara uygun düşen donanımlarını görmek için; yazın ve bilim dünyasında özel bir yeri olan babası Aysaltuk V. Öntaş’ın; İnternet Ortamında tanıtımını yapan özel site (ağ) sinin tüm “içeriğinin yazınsal, kurgusal, teknik biçeminin (üslubunun) “ Orçun tarafından hazırlanması, onun ne kadar donanımlı yetiştirildiğinin çok önemli kanıtıdır.

l990 yılının başlarında eşimle birlikte dayımın oğlu Aysaltuk V. Öntaş’ın Ankara’daki   evinde konuk olduğumuz bir akşam; Onun bilmediğim, açığa çıkarmaktan hiç de hoşlanmadığı bir başka birikimine de tanık olduk. İnsan yüreğini hüzünlü bir buluşmaya, kalkışmaya yönlendiren müziğiyle de tanıştım. O gece, kendi mücadelesini anlatan bestelerini, kendi çaldığı ud’unun tellerinin acılı, büyülü sesiyle hüzünlendik. Özellikle;

 “ GÖKTE UÇAN MAVİ KUŞ / KANADINA AL BENİ / ZİNCİRLERİM SIKIYOR / ZINDANIMDAN ÇAL BENİ “ …bir cezaevi çığlığı olan bestesi,  eşimi ve beni fazlasıyla etkilemişti.

Kültür Bakanlığı 2000 yılında onun bestelerini toplumsallaştırmak için araya girer;  kendi sesinden “MALYA, Yüzyıllık Yenilgimiz” adlı bir çalışma ile projelendirmiş  (Klibi, kaseti ve SD.si’yle ) ; Ada Müzik tarafından dağıtımı gerçekleştirilmiştir.

Ancak bu çalışmanın devamının istenmiş olmasına karşın, Aysaltuk V. Öntaş, kendisinin bir düşün, yazın insanı olduğunu ileri sürerek bu istekleri nazikçe geri çevirmiştir. ( Klibinde ses ve görüntüye izin vermiş ancak dudağını  oynatmamıştır.)

“MALYA” projesinin Sanat Yönetmenliğini yapan TRT Müzik Prodüktörü Müzik ve Programları Yönetmeni  Nevzat Üçyıldız, bu çalışmanın Sunum Yazısında :

 “ DÜŞÜNSEL” ve “ YAŞAMSAL” birikimlerini (onlarca masal, öykü, şiir ve roman ) yapıtlarıyla taçlandıran Aysaltuk Vahap Öntaş’ın müziği de; yapıtlarındaki toplumsal kurguları gibi özgün ve etkileyici …

Sanatçı Aysaltuk V. Öntaş müziğinde, yarım asırlık gövdesiyle DOĞASAL  ve TOPLUMSAL  DİYALEKTİĞİ  şiirselleştirerek seslere dönüştürmüş. Müziğindeki coşkulu, artımlı yükselişi; yazınsal çalışmalarında olduğu gibi insan ve doğa gerçekliği üzerine örmüş, kurmuş. Müziğindeki simgesel, ezgisel göndermeleri bir çığlığa dönüştürerek toplumsal bir işlev yüklenmiş.

Aysaltuk V. Öntaş’ın müziği, bir “oluş” un, haksızlıklıklara baskılara  karşı duruşun; bir direnişin ve başkaldırının müziği…”

Diyerek sanatçıyla ilgili övünçlü söylemlerini sürdürmüştür.

Sunumdan da anlaşılacağı gibi Aysaltuk V. Öntaş, çok yönlü bir sanatçıdır. Bu yönüyle çevresi, toplumsal belleği olan yaşlıları onu;  bugün de bütün tarihçilerin önemli bir kaynakça olarak saydıkları İdris-i Bitlis-i’nin 1497’de yazdığı “Şerefname” adlı eserinde; Çemişkezek Hanları ( Saltukluların çocukları..) ‘nın ( Mazgirt, Nazimiye, Çarsancak, Sakaman v.s. hanlarının) Hanı,  BAYSUNGUR HAN’ın döneminin en büyük bilgesi, adalet dağıtıcısı, edebiyatçısı, müzisyeni, v.s. gibi  büyük atasının özelliklerini taşıyan birisi olarak görür, sayarlar.

Her kalkışmanın, karşı çıkışın bir bedeli olurdu; Gerçekte yazarın yarım asırlık mücadelesinin sonucunda; kendisine, ailesine, yakınlarına ödetilen karanlık zulüm belgesi, “bedel”i olarak görür, oğlunu, Orçun’unu kaybedişini… Bu nedenle yüreğinin ağrısı her geçen gün, saat, an; daha da büyüyor, çoğalıyor, canı yanıyor…

Yazarın şimdi olduğu gibi,  büyük atalarının da bu topraklara dönmeleri hiç de raslantı değil!.. Şimdi ödediği bedel de kendinden önceki atalarının ödedikleri bedellerden hiçbir farkı yok onun için…

Kendisinin doğduğu ve oğlu Orçun’unu toprağa vermek için getirdiği  Malya Ova’sının çıplak toprakları, Yabgu Saltukluları için yaralı bir toplumsal belleğe dönüşmüş; her gencinin, yaşlısının yarası olmuş bu topraklar…

Sayın Aysaltuk V. Öntaş; Yabgu Saltukluları Tarih’inin Türkiye’deki tek uzmanı, alan yetkilisi. Bu konudaki bilimsel ve aile arşivi;  oğlu rahmetli Orçun ve kendisi tarafından özenle tutuluyor, korunuyor.

1236 yılında, Selçuklu ve Saltuklu güçlerinin Malya Ova’sında karşı karşıya gelmeleri de bu aile için tam bir trajedidir. Saltuklular konusunda bulgusal araştırmaları, önemli anlatımları; yazım alanında kullanan  yazar Aysaltuk V. Öntaş’ın görüşüne göre; “ Resmi Tarih” in bilinçli olarak yönlendirdiği, teolojik karşıtlıklarla ifade ettiği “Babai İsyanları” nı, niteliksel bir karmaşıklıkla sunduğu savaşın asıl nedeni; salt toplumsal bir kalkışmayı içermez; aynı kan birliğinden gelen Selçuklu ve Saltuklu hanedanlarının aralarındaki  erksel paylaşımsızlığın karşıtlığın asıl nedeni olarak görülmesinin daha doğru olacağını savunmaktadır.

 Selçuklu Ruknettin Süleyman Şah’ın; Saltuklu Melikşah’ın Saltuklu topraklarını hileyle kendisinden almasını içlerine sindiremedikleri için; yazar Aysaltuk V. Öntaş’ın büyük ataları olan Saltuklu Hanı Melikşah’ın oğlu olan ve  Anadolu Alevilerinin lideri  olarak da kabul edilen Sarı Saltuk Sultan’ın; babasının elinden alınan Saltuklu topraklarını yeniden ele geçirmek için; Baba İsak, Baba İlyas, H.bektaş-ı veli ve onun kardeşi Menteş Bey ve diğer Saltuklu beylerinin de aralarında bulunduğu  büyük bir kalkışmanın örgütleyicisi ve lideridir. Sarı Saltuk, Resmi Tarih Yazıcılarının  dediği, söylediği gibi; teolojik bir “Derviş” değil, Saltuklu hanı, Melikşah Saltuk’un, üç oğlundan biridir.

Tarihsel anlatımlara göre bu topraklarda savaşmadan büyük bir katliam gerçekleşmiş; Saltuklu ve Anadolu çocuklarından oluşan 67 bin insan;  Selçuklu Sultanının ordusunda bulunan Frenklerin hileleriyle; bir gece, Malya Ormanları içinde konuşlandıkları,  bulundukları orman ateşe verilerek canlı canlı yakılmışlardır.

 Bu savaşın komutanı Melikşah Hanın oğlu Sarı Saltuk Bey’dir. Bu katliamda H.bektaş-ı Veli’nin kardeşi Menteş Bey de hayatını kaybetmiştir. Yenilginin ardından H.bektaş-ı Veli de Saltuklularla Dersim topraklarına birlikte dönmüşler; birkaç yıl orada Saltuklularca konuk edilmiştir…

Yabgu saltuklularının , yüreklerinde bir yara gibi sakladıkları bir diğer olay da 38 Dersim katliamıdır. Yabgu Saltukluları, Dersim kıyımının ardından büyük baskılarla karşı karşıya kalırlar; Anadolu’nun bazı şehirlerine, kasabalarına  sürgün edilmişler ve tümüyle sindirilmişlerdir..

                1968 yılına gelinceye değin, bu baskılar kesintisiz sürer, sürdürülür. Bu süre için de Yabgu Saltukluları kendi liderlerini üretemez, açığa çıkaramazlar.

                68 yılı, tüm halkların özgürlükçü, bağımsızlıkçı belgilerinin (şiar) ışık ışık geçtiği  toprakları  aydınlatma sürecidir. 68 aydınlanma hareketinin büyülü demokratik değişim, dönüşüm “proje”sine; Yabgu Saltuklularından ilk Sayın  Aysaltuk V. Öntaş: arkadaşı, hemşerisi Ulaş Bardakçı’yla (H.bektaş – Topain köyü)  birlikte katılır.

Dostlukları, yoldaşlıkları, Ulaş’ın öldürülmesine kadar sürer; ancak bu dostluğu, yoldaşlığı Aysaltuk V. Öntaş hiç kesintiye uğratmadan  mücadelesinin içinde  büyütür, sürdürür…

                12 Mart Askeri Darbesinin baskı dönemidir. Ulaş Bardakçı öldürülmeden 2 gün önce  Aysaltuk V. Öntaş’la bir araya gelirler. Birbirlerine; “ Kim önce ölürse, geride kalan “Tek” kişi olarak değil “İki” kişilik bir hayat sürecek!.. Kavgayı tek kişilik değil, çok çalışarak, iki kişi olarak gerçekleştirecek..” diye birbirlerine söz verirler, ANT’laşırlar. Aysaltuk V. Öntaş; Ulaş Bardakçı’ının İstanbul’da öldürülmesinin ardından;

ÇEKİRDEK ÇEKİRDEK  ///  IŞIL IŞIL  ///  KAVGA KAVGA YANAN NAMLULARA ///  SİNMİŞ YASIN,  OY  ///    SEN KAVGAMIN ÖNÜNDESİN  ///  IŞIĞINDA GÜNEŞİN ///YEŞİLİNDE AĞACIN…

Bu dizelerle, (Bozkır Gülüşü) adlı yapıtında; yoldaşına verdiği sözü unutmadığını gösterir, anlatır…

Bu ailenin geleceği olacağına inandığı Orçun Öntaş’ı özenle yetiştiren Sayın Aysaltuk V. Öntaş, onunla, onun geleceğiyle yarınlarının taç’lanacağını ummuş, onun belleğini kendi, belleği; yüreğini kendisinin yüreği bilmiş; tüm düşünsel birikimleriyle onu donatmaya çalışmıştır. Yazarın, ailesinin, Yabgu Saltuklularının acısının ölçülemez bir ağrı olduğunu anlamak hiç de zor değil…

Toprak, hiçbir ölünün sorgulamasını yapmaz, sayılarını tutmaz. Onu, kendisine sunan toplumun dağarına, yüreğine kor, bırakır… Ne ki insanlar toprak gibi yüce gönüllü değildir hiç.

  Bu nedenle insanlar, toplumlar; yitirdikleri az sayıdaki insanların, anılarını yüreklerinde, belleklerinde taç’lı kılarak, onların mücadelelerini yüceltirler yer üstünde, göğün altında…

 Her birileri için “Anıt”lar dikerler yer üstüne,  bulutlara, göklere uzanan…

Ölüler , yüceltmelere, Anıt’lara ihtiyaç duymazlar. Anıtlar, geride kalanlar için bir hesaplaşmadır, yüzleşmedir; yaralı, bereli türkülerin dizelerinde, incinmiş yüreklerin ağrılı  belirtgeleridir..

Her Anıt’ın öznesi (anıtı dikilenler) kendisinden sonra gelen toplumlar için  bitirilmemiş, tüketilememiş bir ‘kutsal’ çığlıktır.

 Sayın Aysaltuk V. Öntaş kendi adına oğlu “Orçun” unun adını da ekleyerek;  bundan böyle  hukuksal ve yazınsal yaşamını; Aysaltuk V. Orçun Öntaş adıyla sürdürme kararını tüm yüreğimle kucaklar, esenlerim….

Orçun’umuzun adına yaptıracağını söylediği  “ANIT” ise onun şahsında;  hem  Dersim’deki 38 katliamında kıyıma uğrayan yakın akrabalarına; Yavuz’un, Saltuklu Beylerinden 153 kişinin idamla yaşamlarını sonlandırdığı, katlettiği uzak atalarına;  Anıt’ın yapıldığı Malya Ova’sındaki 65 bin atalarının çocuklarına gecikmiş bir gönderme olarak algılanmalıdır.

Bu toprakların aydınlanması, bağımsızlığı için mücadelesi sırasında, halkınının yüreğinde  taç’lı bir yer edinmiş sevdiklerini  bedel olarak vermiş öz dayımın, halkımın yürekli oğlu Yabgu Saltuklularının bilgesi Sayın Aysaltuk V. ORÇUN Öntaş’ın başarılarını, acılarını, geleceğini kucaklıyorum.

Orçun’umuzun annesi Ünser Hanım’ın, dayım Mustafa’nın tüm çocuklarıyla  torunlarının,  Saltuklu Öntaş’larının,   H.bektaş ve bozkırın halkının,  Orçun’umuzun tüm arkadaşlarıyla sevenlerinin    acılarını paylaşıyorum.

YARALI GÜLÜŞÜM…

Aysaltuk V. Öntaş2005 / Ulucanlar Kapalı Cezaevi

OY YARALI GÜLÜŞÜM  //  ATLANTİS YİTİĞİMİN GİZEMİ  //  GÖVDEMİN KIZIL TÜKETENİ //   DONMUŞ TOPRAKLARIMIN İÇİNDE  //  AĞRIYAN GÖĞSÜNÜ AY’A TUTANIM!..  //  YİTİK BİR GÜNÜN ACILI ÖYKÜSÜDÜR  //  BU YAŞADIKLARIM.  //  ANLAŞILIR  BULMADIKLARIM.

            AĞUSTOS ÖĞLELERİNİN GÖLGELERİNE  //   GELİNCİKLER KADAR SIRALI, KARALI //   KIRMIZI DÜŞERİM TOPRAĞA.

NEREDESİN EY YALNIZLIĞIMIN NEDENİ,  //  GEÇİLMEMİŞ YURTLARIMIN   //  YABANIL  AĞRISI…

 “Sevi Bozkırda Büyür” kitabından alınmıştır.

1. Öntaş ve ailesinin; büyük kayıplarının ardından anılarını yaşatmak  için oluşturdukları “ANI Etkinlikleri’ çalışmasına katkı vermeyi, dava  arkadaşımızın yanında olmayı bir görev bildik, saydık…

Orçunumuzun kaybının ardından, kardeşimiz Aysaltuk V. Öntaş’ın;  Ankara’daki dostlarıyla paylaştı sunumda:

“SESSİZLİKLERİYLE , BAŞARILARIYLA, KARANLIKLARA  KARŞI GÜÇLÜ YANITLAR VEREREK, BABALARININ KAVGALARININ  YANINDA  OLDUKLARINI, DURDUKLARINI GÖSTEREBİLMİŞ;  YİTİRDİĞİMİZ HER BİR ÇOCUĞUMUZ; KENDİLERİNDEN SONRA  YİNELENECEK, GELECEK  HER İLKYAZDA,  AĞAÇ AĞAÇ, DAL DAL  YENİDEN ARAMIZA DÖNECEKLER… BİZLER ONLARI TOPRAĞA  FİDAN FİDAN VERDİK; TOPRAK DA ONLARI BİZLERE ORMAN  ORMAN GERİ VERECEK!..” DİYORDU.

Orçunumuzla ilgili etkinlik öznelerinin belirlenmesinde; babasının  yukarıdaki sunumunun içeriğinin doğru çözümlenmesi dileğiyle …  Toplumsallaştırılmış “ORÇUN ÖNTAŞ ETKİNLİKLERİ’nden bir  kaçını aşağıda sevenleriyle paylaşıyoruz.

ORÇUN ÖNTAŞ ADINA YAPILACAKLAR

• 2015 mart ayı içinde başlanacaklar;  Yetişkin MAVİ SERVİ ve ÇINAR ağaçlarından oluşan 10 bin  M2.lik ANIT MEZAR alanının ağaçlandırılması,  KÜLTÜR SANAT EVİ, açık Halk Parkı, Tarihi bir Höyük  (Tümülüs)’ten oluşan toplam 30 bin m2.lik bir alanın Sedir,  Çınar ve diğer orman çeşitleriyle ağaçlandırılması,

b-  2016 yılında tamamlanacak yapım ve kurulumların açılışları,  yaz ayı içinde gerçekleştirilerek, sevenlerinin katılımlarının  sağlanması,                                                            c-  Donanımlı bir HALK OKUMA EVİ’nin KURULMASI,                                                                             d-  Hukuksal ve yazınsal süreçler tamamlanarak; baba Aysaltuk  Öntaş’ın adının bundan böyle; AYSALTUK V. ORÇUN öntaş  şeklinde kullanılacağının sevenlerince paylaşılması,

e- Yapımı sürmekte olan; AYSALTUK V.ÖNTAŞ BİLİM SANAT  YARATIM ÜRETİM MERKEZİ’nin, statüsünün VAKIF’a  dönüştürülerek; yazarın tüm bilimsel ve yazınsal eserlerinin,  hukuksal güvenliğiyle YAYIN SÜREKLİLİĞİ’nin sağlanması,

f- Orçunumuzun yitikliğini izleyen her ilkyaz (ilkbahar),  bozkır  köylerinin birinde; adına  yeni ağaçlandırma alanlarının  kurulması, ailesinden sonra bu geleneğin;

AYSALTUK V. ORÇUN ÖNTAŞ BİLİM SANAT YARATIM  ÜRETİM MERKEZİ VAKFI’nca sürdürümünün sağlanması……….vb.

Topraktan yükselen her bir ağacın, yitip giden sevdiklerimizden birinin  olabileceğinin unutulmaması dileğiyle!..  Orçunumuzu, 35 yıl önce babası Aysaltuk V. Öntaş’ın TKP DAVASI’nda  tutuklu yargılandığı dönemde, kendisi (Orçun) için yazdığı dizelerle uğurluyoruz.

EY OĞUL!..

1980. Ankara Mamak Ask.  Ceza ve T.Evi; A.V.öntaş

YABAN AĞAÇLARIMIN KIZIL GÖLGESİ,  //  KUTLU SULARIMIN GÖZESİ OĞUL!..  //  BÜKME DOKUZ’LUK BOYNUNU,  //  BÜYÜK ATAN SALTUK BEY GİBİ  //  YEĞİNLİ DUR, BAS TOPRAĞA …

PRANGALARIMIN, ZİNCİRLERİMİN KALABALIĞI  //  KORKUTMASIN; ÜRKÜTMESİN SENİ HİÇ OĞUL…  //  GÖVDEM DAM MAHPUSHANE GEZER,  //  ZİNCİRLERE, HÜCRELERE SIĞMAZ  //  ESKİR, ÇÜRÜR GÖVDEMDE PRANGALARIM…  //  TAŞ, DEMİR DİNLEMEZ BÜYÜR,  //  GELİŞİR DÜŞÜNCELERİM,  //  SEN VARSIN, AYAKTASIN DİYE…

PRANGALAR HANGİ AYAKLARI,  //  SÜNGÜLER HANGİ DÜŞÜNCELERİ DURDURMUŞTUR,  //  SUSTURMUŞTUR Kİ ORTANCAM !..

TASALANMA SEN DOLUNAYIM!..  //  BOZKIR TAY’IM…  //  TÜKETME KENDİNİ  //  ÇİĞNENMEMİŞ TOPRAKLARIMIN SESİ, IŞIĞI,

TUTSAKLIĞIM  //  SALTUK ATA’MIN YAYINI GERDİĞİ,  //  OKUNU FIRLATTIĞI TOPRAKLARDADIR DAHA…

ALDIRMA, ÖNEMSEME, YOK SAY SEN  //  HAPİSHANE AVLULARINA ERKEN KURULMUŞ  //  DARAĞAÇLARININ İPLERİNİ!..  //  AÇ AÇABİLDİĞİN KADAR TÜM  ÇOCUK KOLLARINI  //  BÜYÜTEBİLDİĞİN KADAR BÜYÜT, ÇOĞALT;  //  İÇİNDEKİ GELİNCİK TARLALARINI…  //  YÜREĞİMİN MAVİ GEZEGENİ, OKYANUSU

KAPATMA  KOLLARINI , KAVUŞTURMA SAKIN,  //  YERYUVAR’IN TÜM KANATLARIYLA SANA,   //  RÜZGAR YELELİ ATLARIYLA  //ÜLKE ÇOCUKLARIMA DÖNECEĞİMİ UNUTMA…

SAL İÇİNİN AĞISINI, ACISINI BENDEN YANA,  //  İLKYAZ MUŞTUM, YAĞMURUM,  //  KIZIL GÖĞÜSLÜM,   GÜLÜŞLÜM…

DÜŞÜNE, DÖNÜŞÜNE DÖNÜK DURURUM,  //  TASA DÜŞÜRME  //  YARA DÜŞÜRME GÖVDENE  ALIÇ, ARDIÇ DİKENİM;

GÖVDEN, GÖVDEMİN,  //  GÖVDEM, GÖVDENİN YAPIŞIĞIDIR,  //  YÜREĞİM YÜREĞİNE KONULMUŞTUR  //  DÜŞÜNCELERİM DÜŞÜNCELERİNE…  //  SUSTURMA SAKIN ÇIĞLIĞIMI  //TÜRKÜLERİMİN ÖZÜNÜ, BALINI

YARINLARIMIN SALTUKLU TİGİNİ  ( PRENSİ )  //                                                                                              GÜL DALIMIN SARI DİKENİ    //  ENGEREĞİ…

( YAZARIN BU ŞİİRİ, “BENİM YARAM SARGI ÖKSÜZÜDÜR”ADLI KİTABINDAN ALINMIŞTIR.)