Yazınsal Seçkileri

 

GÜNü ANLATAN //                                                                                          NANAN  İNSAN  USU  ( AKLI )                                                                                      aysaltuk v. orçun öntaş //                                                                                                   Mart 2022 // Antalya

            Ağrılı, acılı günlerle “sınanıyor” insanlık; 19’ncu yüzyıla sığdıramadığı on’larca “katliam” larla, kıta’ları “tür” mezarlığına dönüştüren insan “aklı”; 20’nci yüzyılın “ilk çeyreği’ ne dek, kesintisiz sürdürdüğü  ahlak, değer dışı kıyım’ları, katliam’ları  yeter’li görmemiş olmalı ki ; imdi de,                                                                                                                        “Ultra // Teknolojik (!)  birikim’lerle / yetkin’liklerle  ürettikleri daha gelişmiş (!) ölüm araçlarını  kullanarak, UKRAYNA’DA tanımsız yöntemlerle, insanın, insanlığın, tür’lerin ölümlerini, yok edilişlerini  utanç sarmal’larıyla, üzünçle izliyoruz.                                     Her an, saat;  yeni “kan”lı kıyım görüntüleri iletişim araçlarıyla dünya’ya “servis” edilirken, yüreğimiz, canımız  acıyor, yanıyor;   Tüm bu olanlardan, yaşananlardan insan, insanlık;  ne kadar “utanç” duyuyor diye, kendimizi sorgularken;                                                                                                                                                   us’unu (aklını), yüreğini  güncel, siyasal tercih”lerinin “parantez”ine  almış insan yığım’larının,  öbek’lerinin öğretilmiş, koşullandırılmış alışkanlık’larına,  duyarsızlık” larına tanık oluyoruz.                                                                                                                                                         İletişim teknoloji’lerinin sınırlarıyla kuşatılmış bu  “çağdaş”haz” tüketicisi öbek’lerin , tüm insan toplulukları için büyük bir sorun oluşturdukları görülüyor. İnsanlığın ortak aklı,                                                                                                                                                           geleceği adına bu “sürdürüm” cü,  bulanık süreci yad’sıyor, yerleşik kültürler bakımından da son derece çekince’li buluyoruz.                                                                                               Ukrayna Gerceği’yle birlikte Kıta coğrafya’larındaki “insan / tür” kıyam’larını  umursamayan “küresel” kirli   “aymaz”lığı, ortak insan us (akıl)’unun neresine konumlandırılacağıyla ilgili bir “fikrimiz” yok değil kuşkusuz !..                                                             “Emperyal” Güç’lerce “yazgı” ya dönüştürülen tüm kıta’lardaki “Katliam”ların “seçil’i” yeni “uygulama” alanı;  Ukrayna kent sığınak’larının  karanlık, soğuk  beton  “zemin” lerinin  üzerinde,   sağın (doktor)’sız, ilaçsız   hayata gözlerini açmadan, bir yabanıllığa, barbarlığa “kurban edilen   bebeklerin, çocukların, kadınlarla, tüm tür’lerin kıyıma, yıkıma uğratılması karşısındaki umarsızlığımızı anlatacak sözcük, anlatı yığım’ı bulamadığımızın bilinmesini isteriz. Kısaca tüm kıtalarda sürdürülen “barbar”lık,  yeğin’lik, imdi de;                                                                                                                                  “övünçlü (!) “ kıyım araçları’yla, en yabanıl ölüm “füze” leriyle Ukrayna Halkı yüreğinden vuruluyor. …  Utanç içinde kendini sorgulaması beklenen  insan, insanlık; tüm kıta’larda;                                                                                                                                                                        dün olduğu gibi bugün de kıyım sevici’leri taraftar‘larının yengi’li alkış’larının ürkü’tücü sesleri tırmalıyor kulaklarımızı!..  Benzeşik’leriyle birlikte,  tarihin yaralı belleğine konumlandırdığımız  sorgu eksiği tüm  “çocuk / tür” çığlık’ları da donmuş nehir’lerin, ırmak’ların üzerinde  üzünçleipil” diyor,  yankılanıyor;  daha çok yıkılıyoruz, kahroluyoruz, ölüyor vicdanımız, aklımız. …                                                                            İnsanlık dün olduğu gibi bugün de ;                                                                                                                Soy / ırk / inanç / ideolojik bağımlılıkları önceleyerekparlatarakbir kez daha “kirli bağnaz taraftar larını  güncelliyor;  yeni, daha  tutku”lu  taraftar’lar,  “kurban”lar yaratıyor. Sonra da bu kirli parlatıcı’larimgesel, düşünsel,  saplantılı “ideolojik “ “kayma”larla donatılarak  ‘köle’leştirilirken,  adan’mış (!) bu yeni ‘kutsal paryaların;  birlikte yaşadıkları “mağdur / mazlum”  insan öbek’lerini zehirleyerek,  düşünme yeti’lerini kilit’lediklerini görüyoruz.  Süreç içinde  bu “edilgen”  çağdaş parya”lar;   efendi’leri tarafında çeşitlendirilmiş “Kirli bohça” larıyla birlikte  hayatın tüm alanlarına   konumlandırılarak; sabah/akşam   yeni “kotarıcıbüyük siyasal Kahraman (!)’ ları,  Kurtarıcı (!)’lar’ı  öğretilmiş hastalıklı güzelleme’lerle,  çok bilmiş aydın (!)’larla, sistem kucaklayıcı’ların “kirli bulanık yöntem’leriyle kendi toplumlarınaolur” latma çabalarını, üzünçle izliyoruz.                                                                        Acı olan şu ki,  Alıcısı da satıcısı da insan olan bu “büyülü” masalsı (!) alışkanlıklar; Tüm Kıta’lardaki kıyım’ları, katliam’ları süreçlere uygun güncelleyerek, engel’lenemez, önlenemez  yeni “kıyam”ların özne’lerine dönüştürülüyor !..   // … //             Toplumdaki konum”lanmamızın özdek’sel “ölçüt” lerine dönüştürdüğümüz konut’larımızdaki  “Devasa Ekran (!)’ların karşısında; elimizde haznesneleriyle Tüm Kıta’lardaki yıkımları, katliam’ları, içimizdeki  “utanç duvarlarını yıkarak. … izlettiriyor bize  insan, insanlık.  …                                                                                                                            Hani Şair Diyor Ya…:

 “ … Kim sürdü acıları   // ekmek dilimlerinin üstüne  // kim ağrıları // ayrılıkları  biberonlara koydu // sofralar kurdu  çakallara  // sırtlanlara  //ateşe verilmiş  //yüreğimin üstüne …”                                                                                                                                                                                                                                                                   Tigin Orçun öntaş

           …”     Sayın aysaltuk v.o. öntaş’ın  konuyla ilgili çözümleme’lerine  bir süre ara  vererek;    bu hep böyle mi sürecek? Sorusu’nun yanıtını arayanlara da; evgili Tigin’in yayımlanmış  “eser”lerinden seçtiğimiz aşağıdaki dizeleri’ni, yararlı olması dileğiyle paylaşıyoruz. .…                                                                                                                                                                                                         Aysaltuk v.Orçun Öntaş // Asyatik Dilleri Bilim Merkezi //                                                                                                                   Edebiyat Kurulu

 

 

… Sen de  //  Duy //  Gör // Sorgula çocuk  / Ölmeden su / Dal  //  Ağaç /                                              Ozanların dizeleri / Kavalımın sesi  / Kurt Alfalarının sevişenleri // …”                                                                                                                          Tigin Orçun öntaş

Karabağ, Bosna, Ruanda …  Kıyam’larının ardından …

“ …

Dün’e  dön /  bak halkım   / tarih tuzak’larıyla / / uzaklıklarıyla ölçülmez /  bilinmez salt //  doğa her bir karşıtlığı /  senin gibi // çoklu yaratmıştır /  / hiçbir karşıtlık / tartıda //  bir terazinin eşiti görülmez // aklar her seferinde // aklı // vicdanı karışık olanı //  Unutma / senin yansız / tarafsız olmanla / büyür // güler çocuklar // türler // // tüm kıtalar  // bebekler beşiklerinde uyuduğunda // büyüdüğünde // mutlanır masallar // destanlar /  insanlık / Gel / bir değil / bin kez / milyon kere düşün / geçir sırat köprüsünden günahlarını // aklın gücü  // aşk gibidir // özgürleştiğinde  // toprak üstünde durur / kalır hep // ışığa döndüğünde // ağaca / suya / çocuğa baktığında // //  güzeldir  vicdan //  akıl  /

 / unutma // Ben dedim di //  değil inan benimkisi / aklının  / gönül  terazinin / dışında tut beni / bir kez daha söylüyorum  / ozanlar  aklın / halkın tahıl ambarıdır / … //  gel dinle /  “heder” etmez seni şairlerin. …”                                                                                                                                                             Tigin Orçun Öntaş

 

Aysaltuk V. Öntaş, konuşma-yazma diliyle diğer tüm dilsel donatıları, “Anadil Türkçe”mizin değerleriyle kurallarıyla oluşturarak, yazınsal üretimde bulunmaktadır..

         Türk yazınında;  kimi aydınlarımız; Türkçe olmayan sözcüklerle, kuralları; “…Türkçemizin değerleri, kuralları; kutsal bir “MİRAS”ı  gibi algılayarak yazınsal üretim yapmayı sürdürmektedirler. Bu algı, dilsel duyarsızlık, Selçukludan başlayarak, günümüz aydınlarınca da sürdürülmektedir. Aydınlarımızın bu duruşları, duyarsızlıkları sonucunda Türkçe söz varlıklarımızın giderek yok olmalarının nedeni olmakta, yazarlar, aydınlar böylelikle kendi anadillerinin yok olmalarının öznesi konumuna gelmektedirler.

 HER ŞEY “TÜRKÇE”MİZ İÇİN!…